به گزارش وبلاگ "فاندو" در طی مسابقات لیگ خردسالان و نونهالان کشور که افتتاحیه آن در شهرستان بافق واقع در استان یزد به وقوع انجامید
استاد فردین علی نژاد به عنوان تنها داور مازندرانی از شهرستان تنکابن در این مسابقات حضور داشتند....
باید خاطر نشان کرد که استاد فردین علی نژاد دارای مدرک بین المللی داوری در زمینه های پومسه و کیوروگی هستند و دارای دان هفت تکواندو میباشند....
تکواندو (زبان کرهای: خط هانگول: 태권도 خط هانجا :跆拳道) یک ورزش رزمی کرهای و یکی از ورزشهای المپیکی است. تکواندو ورزش ملی کره جنوبی و دارای بیشترین تعداد ورزشکار در میان ورزشهای رزمی در سراسر دنیا است.
تکواندو یک رشته رزمی مدرن محسوب میشود که پس از جنگ جهانی دوم با کوشش استادان هنرهای رزمی کره جنوبی و با تلفیق رشته اوکیناواییکاراته به ویژه سبک شوتوکان، هنرهای رزمی چینی و هنرهای رزمی سنتی کرهای همچون تکیون و سوباک پایهگذاری شد. استیل خاص این رشته هجومی که متکی بر ضربات پا با حداکثر قدرت و سرعت است و بر حفظ فاصله فیزیکی با دشمن و طراحی فنون برای دور کردن مهاجم تأکید دارد، آن را از تمام سبکهای رزمی موجود در دنیا متمایز میکند.
در دوره باستان، انسان هیچ چیزی بیش از دست خالی نداشت تا از خودش دفاع کند لذا طبیعتاً به مبارزات برپایه همین دست خالی روی آورد. بعدها که ساخت سلاحها و توسعه آنها برای حمله یا دفاع آغاز گردید، بازهم مردم از مبارزه با دست خالی لذت میبردند که این بار برای تقویت قوای جسمی شان این کار را انجام میدادند و همچنین برای نشان دادن رسومات قبیلهای شان. مثلاً برخی قبیلهها سبک خاصی برای مبارزه داشتهاند مانند سبکهای مار، پلنگ و… که هرکدام برای فخر فروختن قبیلهای برای قبیله دیگر بود.[۱]
در دورانهای اولیه شبه جزیره کره، آنها سه قبیله اصلی داشتند که هرکدام از هنرهای رزمی خودشان در رقابتهای تشریفاتی مذهبی استفاده میکردند. در همین مسابقات بود که مردم آرام آرام با کسب تجربه از تکنیکهای مبارزات همدیگر توانستند بر چهارپایان وحشی نیز غلبه کنند که همین دفاعها و حملات مردم آن زمان یکی از منابع تحلیلهای امروز ما به حساب میآید.[۱]
بسیاری بر این باورند که همین حرکات پایه تکواندوی امروزی به حساب میآید که نام این ورزش نیز از نامهای سوباک و تائه کیون و… نشات گرفته است.[۱]کلمه تکواندو از سه بخش تشکیل میشود:
پس از پایان جنگ و آزادی کره ورزشهای رزمی سنتی این کشور تا حد زیادی با رشتههای ژاپنی همانند کاراته، کندو و جودو آمیخته شده بود، در عین حال بسیاری از رزمی کاران کره هم با آموختن هنرهای رزمی چینی آنها را وارد کره کرده بودند. در آن زمان بیشتر اصطلاحهای «تانگ سو دو» و «کونگ سو دو» برای نام گذاری ورزشی که بعدها به تکواندو معروف شد، به کار میرفت.
در یازدهم آوریل سال ۱۹۵۵ نام تکواندو توسط ژنرال چوی هونگ هی در جلسهای در کره بر روی هنر رزمی کرهایها ثبت گردید و از سوی مقامات سیاسی به رسمیت شناخته شد. در شناساندن و ارائه تکواندو نوین از زحمات و تأثیرات بسزای ژنرال چوی هونگ هی بنیانگذار تکواندو نمیتوان به سادگی گذشت و این حقیقتی غیرقابل انکار است. در سال ۱۹۶۵ انجمن تکواندو کره و در سال ۱۹۶۶ فدراسیون بینالمللی تکواندو (I.T.F) در کره، و در سال ۱۹۷۳ فدراسیون جهانی تکواندو (W.T.F) با حمایت رجال سیاسی کره جنوبی تأسیس شد.[۲]
تلاش برای بازسازی تکواندو و بازگرداندن آن به حالت اصلی خود در نهایت منجر به تبدیل این رشته به ورزش ملی کره و محبوبترین سبک رزمی در سراسر دنیا شد:
ترتیب رنگ کمربندهای رده در تکواندو: